Drony FPV (First Person View) można podzielić na kilka typów w oparciu o ich preznaczenie i rozmiar. Niektóre z typów to:
Drony wyścigowe: to najzwinniejsze drony przeznaczone do konkurencyjnych wyścigów. Są lekkie i wyposażone w mocne silniki. Nie przenoszą zbędnej wagi i nie montujemy do nich kamer GoPro. Bardzo ważny jest przesył obrazu do gogli bez opóźnień
Drony freestyle: podobne do dronów wyścigowych, ale z naciskiem na akrobacje i ewolucje powietrzne. Przez długi czas najpopularniejszym rozmiarem były drony ze śmigłami o średnicy 5 cali. Dziś wybór dronów freestyle jest znacznie większy.
Priorytety to: mocna rama, która wytrzyma nasze próby akrobacji i miejsce na kamerę typu GoPro.
Drony Mikro, znane też jako Tiny Whoop, są przeznaczone do latania w pomieszczeniach. Najczęściej mają osłonki wokół śmigieł i ważą zaledwie kilkadziesiąt gramów. Są zupełnie niegroźne i pozwalają ćwiczyć nasze umiejętności bez wychodzenia z domu.
Super zabawą w deszczowy dzień mogą być wyścigi Mikro wokół toru ułożonego z mebli.
Drony Cinewhoop: są przeznaczone do rejestrowania płynnych filmowych ujęć. Również mają osłonięte śmigła by bezpiecznie latać przy ludziach i w pomieszczeniach.
Od dronów Mikro różni je rozmiar - Cinewhoop przenosi dobrą kamerę, typu GoPro lub DJI Action oraz musi mieć wystarczająco mocy i masy by radzić sobie z silniejszym wiatrem.
Dwa popularne obecnie modele Cinewhoopów to DJI Avata oraz iFlight Defender.
Drony dalekiego zasięgu (long range): zaprojektowane do długich lotów i eksploracji rozległych obszarów. Z wyglądu przypominają drony freestyle, tylko są lżejsze - mają cieńsze ramy i silniki dobrane po względem ekonomiczności lotu.
Występują w różnych rozmiarach, również większych, np. 7, 8, czy 10 cali. Znakiem rozpoznawczym mogą być długie anteny, gwarantujące lepsze połączenie.
Cinelifter: to profesjonalny dron do filmowania. Taki dron może przenosić kilogramową kamerę. Koszt takiego drona jest znacznie wyższy niż pozostałych tu omówionych.
Nie ma zasad co do konstrukcji, ale zazwyczaj cinelifter ma więcej niż 4 silniki, aby w razie awarii jednego, móc dalej lecieć. Dzięki temu nie stracimy drogiej kamery.
Jak widzisz można podejść do tematu dronów FPV od kilku stron, ale niezależnie od tego, które zastosowanie FPV cię interesuje, będziesz musiał nauczyć się latać manualnie. To znaczy, że sterujesz dronem bez pomocy nawigacji GPS, barometru i stabilizacji żyroskopu.
Gdy sterujesz dronem typu Mavic, to puszczenie drążków powoduje, że dron zatrzymuje się w miejscu. Z dronami FPV tak nie jest, są one w ciągłym ruchu i nie zatrzymają się za ciebie.
Kolejna różnica to, że Mavic ma zaprogramowane limity przechyłów - gdy pchniesz drążek do przodu, do samego końca, to dron przechyli się maksymalnie 40 stopni i będzie leciał do przodu, bez zmiany wysokości, bo barometr pilnuje wysokości. W dronach FPV jak zrobisz podobny ruch drążkiem, to dron zacznie koziołkować.
Jeśli brzmi to skomplikowane, to można kupić drona FPV z systemami wspomagającymi. Takimi dronami są np. DJI Avata lub DJI FPV - pozwalają latać manualnie, ale masz pod ręką guzik, który cię uratuje.
Innym sposobem na naukę jest kupienie drona Mikro. Ze względu na niską wagę, są one wyjątkowo wytrzymałe i ciężko jest je zniszczyć latając po domu. Ceny wysokiej jakości dronów Mikro zaczynają się od 500 zł, ale musisz doliczyć do tego odpowiednie gogle, aparaturę sterującą, dodatkowe baterie.
Można też zacząć od symulatora - np. Liftoff albo DRL Sim. Będziesz potrzebował odpowiedniego komputera i kompatybilnej aparatury sterującej (można padem od konsoli).
To hobby ma dość wysoki próg wejścia i nauka latania to nie koniec problemów początkującego pilota FPV. Dobrze jest umieć drona FPV zbudować, bo dzięki temu będziesz umiał go naprawić. Czyli powinieneś znać wszystkie komponenty swojego drona i wiedzieć jak je ze sobą połączyć. Umiejętność precyzyjnego lutowania jest potrzebna.
Trzeba też będzie drona odpowiednio zaprogramować, angielski się przydaje. Wiele godzin spędzisz oglądając poradniki na Youtube.